ŞEKER Bayramı STRESİ

Bayram yeni geçti ve gene kendime kızdım. Kırmayayım diye ikram edilenlere hayır demediğim için şimdi patlamak üzereyim. Ooof, kırmamak için patlamayı seçtim. 

Bu duyguyu bilir misiniz? Size de oldu mu hiç? 

Baklavaya, keke, çıkolataya, şekere... hadi bir tanecik al diyenlere hayır diyemediğim için balon gibi şiştim ve her an patlayabilirim gibi hissediyorum. Ve her şeye patlamak üzereyim, cünkü kendime kızgınım...

Eşime bu konuda hem kızıyorum, hem takdir ediyorum. En nazik gülümsemesiyle iki elini de midesinin üstüne koyuyor ve sevecen bir ses tonuyla "Şu anda almayayım, teşekkür ederim" diyor.


Zahmetle hazırlanmış veya özenle seçilmiş ikramları reddedilince, misafir perver hanımların yüzündeki ışığın hafifçe söndüğünü görüyorum. Durumu kurtarmak ve ikram edeni rahatlatmak adına "Ne güzel görünüyor, ben bir tane alayım" diyerek öne geçiyorum. 

Sonrasını da ben çekiyorum! Davul gibi şişmiş olarak, yıl boyunca yemediklerimi 3 bayram gününde mideme indirdiğim için, kendimi çok rahatsız hissediyorum.


Eşim ise her zamanki gibi incecik ve formda, bayramın şeker stresinden bihaber devam ediyor...


Neyse, gelecek bayram ikimiz kurtulmuş oluyoruz, bütün tanıdıklarımız bizim vejetaryen olduğumuzu bildikleri için kimse bize ikramda bulunmuyor.